นิทานพื้นบ้านญี่ปุ่น แอปเปิ้ลให้เพื่อน
ข้าจะทำให้เวลาของเขามีแต่ความสุขเท่าที่พลังของข้าจะทำได้
นิทานพ่อมดแม่มด พ่อมดน้อยกับสูตรยามหาประลัย
บันทึกของนักเขียนนิทาน โทรศัพท์หาแม่
นิทานอีสปเรื่อง : สุนัขจิ้งจอกกับสิงโต
กระต่ายหนุ่มลงมือปลูกหัวแครอทซึ่งเป็นต้นไม้ชนิดเดียวที่เขารู้จักอย่างตั้งอกตั้งใจ กระต่ายหนุ่มคอยรดน้ำให้หัวแครอทของเขาทุกๆ เช้า และเฝ้ามองเงาของกระต่ายสาวที่เขา หลงรักทุกๆ ค่ำคืน จนกระทั่งเวลาผ่านไป แครอทหัวน้อยๆ ที่กระต่ายหนุ่มเฝ้าดูแลรักษาก็ค่อยๆ งอกงามขึ้นอย่างช้าๆ จนมีขนาดพอๆ กับไอศกรีมโคนเล็กๆ
ท้ายที่สุด ตัวละครหลัก หรือ พระเอกนางเอกของเรื่อง จึงลงตัวที่ เจ้าหญิงขี้อาย (ที่ขี้อายจนไม่กล้าพูดไม่กล้าเผชิญหน้ากับเจ้าชาย) และเจ้าชายที่หูเพี้ยน ฟังอะไรก็เพี้ยนไปหมด
"ทนายลูกหมี" ฟาดเดือด! ฟ้องกลับเจ้าหนี้มีที่ไหน..ยืมแล้วไม่ใช้ นี่แหล่ะพลิกลิ้น!!
กระต่ายหนุ่มเดินคอตกกลับบ้านอย่างคนสิ้นหวัง เขานึกโทษหัวแครอทว่ามันดีแต่อ้วนตุ้ต๊ะเหมือนตัวเขา แต่กลับไม่สูงปรี๊ดอย่างที่เขาตั้งใจเลยสักนิด กระต่ายหนุ่มรู้สึกเคืองหัวแครอทอย่างบอกไม่ถูก เขาจึงตั้งใจที่จะกลับไปจัดการกินหัวแครอทที่อวบอ้วนที่สุดนี้ จนกว่าตัวเขาเอง จะสาแก่ใจ
บันทึกของนักเขียนนิทาน โทรศัพท์หาแม่
นิทานสั้นพร้อมข้อคิด ผู้แต่ง ลูกหมีสามตัว
นิทานอีสปเรื่อง : สุนัขจิ้งจอกกับหมี
คติสอนใจ : คนพาลย่อมไม่รู้จักบุญคุณผู้อื่น
ชายคนหนึ่งนั่งตกปลามาเกือบทั้งวัน แต่ไม่ได้ปลาสักตัวเดียว เขาจึงล้มเลิกความตั้งใจและคิดจะกลับบ้าน ทันใดนั้น ก็มีปลาตัวหนึ่งติดเบ็ด แต่เป็นปลาตัวเล็กนิดเดียว เจ้าปลาน้อยอ้อนวอนขอชีวิต “ปล่อยให้ข้า ถ้าวันนี้ไว้ชีวิต ในวันข้างหน้าจะเติบโตเป็นปลาใหญ่ เนื้อแน่น ให้ท่านได้จับกิน” คนตกปลาบอกว่า นิทานรักของสองเรา เขาไม่รู้ว่าวันข้างหน้า ปลาน้อยจะหลงมาติดเบ็ดอีกหรือเปล่า พูดจบก็จับปลาใส่กระป๋องแล้วเดินกลับบ้าน